Marceli Tarnawiecki - Życiorys
Autor Tomasz J. Kotliński
Marceli Tarnawiecki urodził się w Stryju 15 stycznia 1808 r. Ojciec Tarnawieckiego Bazyli był inspektorem szkół, zaś matka Józefa pochodziła z rodziny Ziołeckich. Nauki gimnazjalne Tarnawiecki pobierał początkowo w Stryju, a następnie przeniósł się do Stanisławowa. Studia uniwersyteckie odbył we Lwowie, gdzie w 1830 r. uzyskał doktorat z prawa. Już w trzy lata póĽniej został mianowany przez
ministra sprawiedliwości adwokatem z siedzibą urzędową we Lwowie. Od samego początku zyskał miano wybitnego adwokata krajowego, a przy tym wyjątkowo sumiennego. Jeszcze przed wprowadzeniem w monarchii samorządu adwokackiego był przez lwowski sąd apelacyjny, jako organ
nadzoru nad adwokatami, wielokrotnie wyróżniany za wyjątkowe zaangażowanie w sprawach osób ubogich, którym prowadził sprawy z urzędu. W lutym 1864 r. po ustąpieniu z urzędu prezydenta Izby Franciszka Smolki, Tarnawiecki kandydował na ten urząd, jednakże w wyborach na zgromadzeniu przegrał z Michałem Gnoińskim. Najprawdopodobniej rozgoryczony wynikiem odmówił wyboru do Wydziału Izby. Mimo to w póĽniejszych latach Marceli Tarnawiecki był wybierany do organów samorządu lwowskiej Izby Adwokatów. Wchodził w skład jej Wydziału, a przez okres siedmiu lat pełnił obowiązki prezydenta Rady Dyscyplinarnej. Z adwokatury zrezygnował formalnie dopiero w 1881 r. i przekazał prowadzenie swojej kancelarii zięciowi, którym był przyszły prezydent Lwowa Godzimir Małachowski. Z tej okazji odbyło się w siedzibie Izby uroczyste pożegnanie ustępującego nestora lwowskich adwokatów. Podkreślono przy tym, że przez cały ten okres nie została przeciwko jubilatowi złożona żadna skarga dotycząca wykonywania czynności adwokackich, a swoje obowiązki adwokackie wykonywał zawsze z katońską uczciwością i prawością.
W okresie wydarzeń lwowskich wywołanych Wiosną Ludów Tarnawiecki został w roku 1848 wybrany na stanowisko kapitana dwunastego korpusu gwardii narodowej. Po dwóch latach wszedł w skład rady miejskiej we Lwowie i zasiadał w niej przez kolejne dziesięć lat. W 1863 r. Tarnawieckiego dotknęła osobista tragedia, w powstaniu styczniowym zginął podczas walk jego jedyny syn Ludwik. W 1869 r. Marceli Tarnawiecki został wybrany naczelnym dyrektorem Galicyjskiej Kasy Oszczędności, a więc jednej z najważniejszych w kraju instytucji finansowych. Na tym urzędzie pozostawał do śmierci. Przyjmuje się, że właśnie dzięki zdolnościom i zaangażowaniu Tarnawieckiego Kasa Oszczędności rozbudowała się, pomnożyła swoje kapitały i zyskała zaufanie klientów. Marceli Tarnawiecki był też członkiem Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarczego a przez ponad czterdzieści lat pełnił funkcję syndyka położonych w Galicji dóbr arcyksięcia Albrechta. Znaczny majątek, jaki zgromadził Marceli Tarnawiecki, pozwolił mu na nabycie dóbr ziemskich Bykowiec i Dolina położony ch w powiecie sanockim.
Duża wiedza jurydyczna i wieloletnie doświadczenie powodowały, że Marceli Tarnawiecki był wielokrotnie powoływany przez galicyjskie Namiestnictwo do przeprowadzania ankiet prawniczych. Uczestniczył w pracach nad przygotowaniem szeregu ustaw krajowych, jego udziałem było opracowanie projektów ustawy gminnej, wodnej i o konkurencji kościelnej. Już w 1852 r. razem z adwokatem Janem Czajkowskim wszedł w skład pierwszej lwowskiej komisji do przeprowadzania ogólnych egzaminów rządowych.Pełnił w niej obowiązki komisarza oddziału judycialnego, w którym egzaminował z prawa cywilnego, handlowego i wekslowego. W 1865 r. został powołany na członka komisji serwitutowej, a następnie wszedł w skład stałej komisji egzaminów państwowych przy Uniwersytecie Lwowskim. W kolejnych latach został członkiem fakultetu prawa na Uniwersytecie Wiedeńskim. Od 1878 r. Marceli Tarnawiecki był egzaminatorem przy egzaminach rządowej komisji przy Uniwersytecie Lwowskim.
Marceli Tarnawiecki, jako znany i ceniony lwowski adwokat, stosunkowo szybko dorobił się znacznego majątku, a część dochodów przeznaczał na cele społeczne. Nie sposób wymienić ogółu darowizn poczynionych przez Tarnawieckiego, dla przykładu można wskazać, że już w 1851 r. zasilił lwowski fundusz dla rzemieślników imienia cesarza Franciszka Józefa znaczną jak na ówczesne czasy kwotą 100 zł. W dowód zasług został przez cesarza odznaczony w 1864 r. Orderem Żelaznej Korony trzeciej klasy. Już po odejściu z adwokatury cesarz ponownie uhonorował Tarnawieckiego poprzez nadanie mu w 1882 r. tytułu radcy rządowego. Warto zaznaczyć, że Tarnawiecki otrzymał w 1883 r. tytuł honorowego obywatela miasta Sanoka. Wyczulenie na sprawy społeczne i troska o potrzeby osób najbiedniejszych powodowały, że liczne lwowskie stowarzyszenia dobroczynne znalazły w adwokacie swojego aktywnego członka. Tarnawiecki przede wszystkim poczynił wielkie starania dla rozwoju instytucji ochronek dla dzieci we Lwowie, której był przez przeszło trzydzieści lat dyrektorem. Nadto należał do współzałożycieli i darczyńców fundacji dla ubogich rzemieślników, sierot i inwalidów.
Marceli Tarnawiecki zmarł we Lwowie 4 lutego 1886 r. i został pochowany na cmentarzu Łyczakowskim, gdzie do dziś znajduje się jego okazały grobowiec